In mijn dromen raakte ik bevrijd van alle dogma’s en illusies. Hier kon ik zijn wie ik wilde zijn, zonder meningen en vooroordelen. In deze vrijheid kon ik mijn vleugels spreiden en wegvliegen naar de grootsheid die elke mens bezit. Hoe vaak worden wij belemmerd door vastgeroeste patronen en omdat men het ‘gewoon’ niet doet en het daarom ook niet van een ander verwacht. Hoe vaak staan we voor gesloten deuren en durven de sleutel niet om te draaien uit angst voor de wereld die zich daar achter zou kunnen bevinden.
In mijn rouwproces stond ik regelmatig voor een deur of beter gezegd een poort. Het leek alsof ik in een kasteel zat en de ophaalbrug naar boven had opgetrokken. Niemand kon bij me komen. In mijn burcht wilde ik zijn met mijn pijn, verdriet en angst. De kou van de stenen muren wilde ik voelen. De duisternis van de donkere kerkers wilde ik ervaren. Ik zag de poort maar kon niet opendoen. Ik kon het licht niet verdragen. Ik kon de zon niet aan.
Zonder dat ik het in de gaten had, brak de liefde door mijn pantser heen. De kou vervloog en de dag kondigde zich lieflijk aan. Ik wilde vluchten voor zoveel warmte maar het lukte niet meer. Ik kreeg weer zicht op een toekomst. Ondanks het feit dat ik rouwde had ik gedroomd van een leven dat ik in vrijheid zou kunnen leiden. De eerste stap had ik in mijn dromen al gemaakt. Mijn wensen waren voor me uitgesneld en hadden zich tot werkelijkheid verfraaid.
Kan het zijn dat de mens op de meest cruciale momenten in het leven, andere keuzes gaat maken. Dat hij of zij een afslag neemt, die ongewoon is of juist een katalysator vormt waardoor het hart gevolgd gaat worden, zonder aan verdere consequenties te denken? Ik denk dat het werkelijk zo is. Ik vermoed dat moeilijke leermomenten in het leven je op de één of andere manier wakker schudden, zodat je bewuster naar je leven gaat kijken.
Ben je blij en gelukkig met alles wat je doet? Heb je werkzaamheden waar jij tot volle bloei kunt komen? En als dan het antwoord “Nee” is… dat je dan het roer omgooit… en kies voor verandering.
