Volg Karin op: 
Waar zal ik beginnen, met mijn verhaal. Wie ben ik.
Ik ben Karin en op dit moment ( 2012) 49 jaar. Ik ben één van de Troostgeschenk medewerkers, wat ik met oneindig veel liefde doe. Ik werk niet voor Troostgeschenk, ik ben Troostgeschenk. Je zult me dan ook het beste kunnen vinden als je op Karin Troostgeschenk zoekt. Ik ben samen met Elles in 2002 begonnen en ons bedrijf heeft zich sindsdien uitgebreid tot wat het nu is. Een webshop gevuld met mooie kleine geschenkjes om iemand een hart onder de riem te steken, maar ook hebben wij een groothandel Soulgoodz.
Op Facebook zijn we te vinden, daar kun je mijn gedichten lezen. Op Twitter kun je ons volgen en daar zul je mijn gedachten in 140 letters tot je kunnen nemen. Op Pinterest deel ik foto’s die voor mij van belang zijn en hier schrijf ik stukjes waar ik in het dagelijkse leven over nadenk.
Mijn bron en inspiratie is mijn dochter Annemiek, die in 2000 overleed aan de gevolgen van een hersentumor. Dit meiske was één en al vrolijkheid en kracht. Ze genoot van het leven, krabbelde na elke tegenslag weer op en heeft mij laten zien, dat het leven prachtig is!!
En dat voorbeeld wil ik graag doorgeven…Ik benader vaak de positieve kant van het leven en hoop dat ik hierdoor ook in woord troost kan bieden.
Knufflehug,
Karin
Oh karin wat toevallig, ik heb een troostgeschenk bij je gekocht voor mijn vriendin, als hart onder de riem op de sterfdag van haar dochter , die overleed aan een hersentumor.
Dat ik dit nu lees kan geen toeval zijn
Grts Toos
Toeval bestaat niet, Toos :D. Dank je wel voor je woorden ♥
Beste Karin
Wat een mooie treffende gedichten.
Het verhaal van vandaag is precies wat ik dikwijls voel.Soms gaan de dagen goed en dan ben je weer ontaard.Aan de buitenkant zie ik mooi en verzorgd uit, maar van binnen is het soms een grote onrust.
Mijn zoon is 7 jaar geleden plotsklaps gestorven door een herseninfarct.
38 jaar oud. Zijn twee dochters waren 12 en 10 jaar. Hij was een eeneige tweeling. Het was ook een grote ramp voor zijn broer. Die probeert ook steeds de draad op te pakken. Soms lukt het hem, maar ook dikwijls niet.Hij heeft ook tee dochters.
Wij zijn na de dood van onze zoon heel hard gaan werken aan de stal die aan ons huis zat. Mijn man en ik hebben bijna alles zelf verbouwd, geverfd enz.o.a. hierdoor hebben we weer de kracht gevonden om door te gaan. Omdat het een vakntiehuis is geworden ontmoeten we lieve mensen met elk hun verhaal, waar je ook veel van leert.Het gezegde elk huisje heeft zijn kruisje is dikwijls van toepassing. Dat leert je dat er zoveel mensen hun verdrietjes hebben.Het is dan fijn dat ze bij ons rust , gezelligheid en soms mooie gesprekken met mijn man en ik hebben.
Ik vind het heel fijn dat ik de side van Troostgeschenk heb gevonden.
Dank voor de mooie gedichten en het aller allerbeste.
Lieve groet
Arni
Dank je wel voor je lieve woorden, Arni. Wat geweldig dat jullie het verlies van jullie zoon op deze manier een plek hebben kunnen geven…Troost brengen en een luisterend oor voor de mensen die bij jullie komen♥
Hè Karin, ik ben niet echt v Facebook en Twitter etc…maar sinds kort aangemeld bij Twitter en ” volg” nu sindsdien een klein groepje mensen waar ik oprechte bewondering voor heb.
En jij bent hier een van, vind het leuk om jou hier te treffen en zo meer te horen hoe of wat jou en troostgeschenk bezig houdt.
Een fijne dag, groetjes, Ingrid