Ik had nooit kunnen bedenken dat ik zo sterk zou kunnen zijn. Ik wist eigenlijk helemaal niet wat het leven met een mens zou kunnen doen. Mijn eerste jaren waren gevuld met kleine verdrietjes, wat hobbels en enkele valkuilen, het grote werk kwam pas later. Hoe ga je om met tegenslagen? Wat gebeurt er, wanneer emotionele pijn bijna lichamelijk voelbaar wordt? Heb je überhaupt een keuze, hoe je de dag hiermee door mag komen?

Ik heb ontdekt dat ik wel degelijk een keuzemogelijkheid had. Elke dag opnieuw stonden ze voor me. Links of rechts. Blijven of gaan. Terug of vooruit. Vreugde of verdriet. Warmte of kou. Licht of duisternis. Ik probeerde bewust te voelen, wat mocht komen. De ene keer waren het de tranen, de andere keer juist de mooie zonnestralen. Soms lukte het me zelfs te lachen en vrolijk te zijn, dan was het weer het gemis, dat de aandacht opeiste. Maar de leiding had ik. Ik en niemand anders. Het lijden liet ik achter me. Het lijden wilde alleen maar de kou, de duisternis, het verdriet, het gemis, de pijn en een hunkering naar het verleden. Die weg wilde ik niet gaan.

Ik heb nooit kunnen bedenken dat ik zo sterk zou kunnen zijn, maar al doende ontdekte ik mijn weg en veranderde het lijden in het leven leiden, het leven vieren… Het leven LEVEN!

Klik hier om het gedicht voor jezelf of voor iemand anders op een kaart te bestellen