Ik kan klagen over het weer. Ik kan mopperen over de dag. Ik kan van alles en nog wat opnoemen, waardoor ik negatief kan blijven, maar helpt het mij? Verandert daardoor de wereld om mij heen? Kan het zijn, dat het leven hierdoor stukken beter wordt? …

Het antwoord hierop is wel duidelijk. Door in de weerstand te gaan, word ik alleen maar vermoeider en zie ik ook alleen maar dingen om me heen, die me in deze stemming houden. Ik hoef me dan ook niet af te vragen, waarom mensen bij me vandaan blijven of me uit de weg gaan.

Hoe zwaar het leven ook is, er is nog zoveel waar ik van genieten kan. Hoe diep de pijn ook is, er is altijd wel troost te vinden. Hoe oneerlijk de dag zich ook toont, ik kan me er in trainen om tenminste één zaak te benoemen waar ik blij van word.
Ik zeg niet dat dit simpel en eenvoudig is, maar het is echt het proberen waard.

Klik hier om het gedicht op een kaart te bestellen.

Wie weet wat er dan voor mij mag ontstaan