De 4e maart is voorbij en nu kan de lente echt tot me komen. Ook al waren er al lente dagen, ik kon het nog niet voelen. De warmte vond geen bodem, want de 4e maart was in aantocht. 4 Maart is en blijft de dag dat we afscheid namen van ons allerliefste bijzondere kind. Toch is 4 Maart hierdoor ook een dag geworden van een begin. Het begin van een ander leven..Een weg die mij langzaam maar zeker steeds bewuster in het leven deed staan. Waarom ben ik hier op aarde, wat heeft Annemiek voor mij betekend en wat heeft ze mij voorgedaan. Als Annemiek niet ziek was geworden, niet was overleden, dan was ik in de stroom van het leven mee blijven gaan en was ik niet ontwaakt. Dan was ik blijven werken, kopen, eten, doen en laten wat zo normaal is en wat iedereen doet. Zonder na te denken. Door Annemiek ben ik gestopt met werken, ben ik bewuster met het aanschaffen van nieuwe voorwerpen, doe ik wat mijn hart zegt, dat ik doen moet en laat ik vooral wat mijn hart zegt, dat niet goed voor mij is. Ik heb meer contact gekregen met mezelf, kan mijn innerlijke stem beter horen en kan het zelfs al een piepklein beetje toepassen. Dat toepassen in deze wereld is echter nog behoorlijk moeilijk.. want als je niet koopt wat er in de mode is, dan loop je er ouderwets bij. Als ik niet eet, wat je allemaal zou moeten kopen, dan ga je er al gauw diep door en komt er een bepaalde ironie bij de ander omhoog. Als ik niet doe wat de maatschappij ‘normaal’ vind… tja dan worden er wenkbrauwen opgetrokken. En toch hoop ik heel stilletjes, dat er iemand geraakt wordt… dat er iemand ook wakker wordt en denkt:” Ik hou helemaal niet van wat men mij wil laten kopen, ik ga op zoek naar datgene dat er alleen voor mij is”.  Want we hebben allemaal een innerlijke stem. We moeten deze alleen leren horen en dan ook nog verstaan en dan moeten we de moed nog vinden om er naar te luisteren en ernaar te handelen.. Durven we dat? Het zou geweldig zijn, want dan merken we ook, dat die innerlijke stem gevuld is met liefde.. en vooral liefde voor jezelf. En als jij jezelf lief hebt, dan is het de normaalste zaak van de wereld dat je de ander ook liefhebt en waardeert. Wat zou dat geweldig zijn… En dat.. deze prachtige gedachten… heb ik van Annemiek geleerd… wat heeft dit bijzondere kind me een prachtig voorbeeld gegeven.

Ik had een blog geschreven… en kreeg oneindig veel lieve reacties en daarvoor wil ik jullie heel erg bedanken. Het lijkt misschien dat je een paar woorden schreef, een paar lettertjes en “like” aan klikte. Maar deze gebaren geven zoveel warmte en aandacht weer.. Dank jullie wel!!