Wanneer woorden tekort schieten en de last bijna te zwaar wordt, wens ik je, dat er ruimte komt voor hoop, die niet gestoeld is op wetenschappelijk bewijs.
Nood leert bidden, wordt er dan gezegd. Ergens wordt er houvast gegeven, door wie, door wat? Er zijn geen antwoorden op, maar één ding is duidelijk. Het is een helpende hand,  om niet helemaal in de duisternis te verdwalen. Op dit moment is er chaos in de wereld en de zware restricties die opgelegd worden, komen soms overeen met de eenzaamheid van rouw. Alleen moeten gaan. Niet meer aan kunnen raken. Geen contact meer.
De afstand is niet te overbruggen en in dit alles is er verdriet en komen vele emoties los.
Hoe zou het dan zijn, dat je hoop kunt vestigen op een hogere macht. Een liefdevolle macht die steun en troost biedt. Je hoeft je niet af te vragen, waarom deze macht deze situatie niet voorkomt, daar zullen wij geen antwoord op krijgen. Wel kunnen we ons best doen om in vertrouwen, de tocht alleen verder te gaan. Ondanks de tranen, toch de kracht vinden om de nieuwe dag te aanvaarden.
Een hogere macht van licht en liefde, die lasten verlicht en verdriet verzacht en houvast geeft, voor de toekomst.
Ik geloof in God en engelen, die me niet in de chaos ten onder laten gaan, maar die me meevoeren naar nieuwe oorden en mogelijkheden. Wat er ook moge gebeuren, dat er ergens een oplossing aangeboden wordt. Ik geloof in de kracht van de liefde en in de verbinding, die tussen hier en daar altijd voelbaar is. Ik ontdek de stappen die ik verder mag maken.
De wereld van vandaag is als een orkaan, die soms even gaat liggen, maar dan weer begint te razen. Als een storm, die bijna niet te temperen is. Het voelt onveilig. Het voelt machteloos. Maar we hebben elkaar en met elkaar kunnen wij het zien te klaren. Via een blik, een gebaar, een lach is het mogelijk om in balans te komen.
Vraag hierbij steun van een ongeziene wereld, die klaar staat om met alle liefde te helpen. Engelen zijn er altijd en zijn er ook altijd al geweest. Je mag ze in je leven welkom heten.