Er bestaat een verbinding tussen de mensen. Zoals ik gisteren al vermeldde zijn we allen één. We gebruiken dezelfde lucht, dezelfde aarde, hetzelfde water .. en hebben het echt met elkaar te doen hier.
Soms kan ik me vreselijk druk maken over de vervuiling van het water, over het verspillen van voedsel, over onze roekeloosheid in verhouding met de natuur, maar dan komt er een stemmetje en spreekt: “Je hoeft je om de aarde geen zorgen te maken. Zij heeft al zoveel doorstaan en meegemaakt. Dit is een peulenschilletje voor haar. De mens zelf is niet in staat zich te herstellen en is bezig met z’n eigen einde”.
Dan ben ik weer opgelucht. Inderdaad is het voor de aarde niet van belang… Waar wij waarde in zien. Waar wij economisch voordeel van verwachten en niet meer omkijken naar onze omgeving… zal ons ooit de rekening presenteren.

Waarom zijn er dan zoveel stromingen .. zoveel wijsheid.. zoveel informatie over de ware reden van dit leven. Waarom gaan we hier steeds aan voorbij en vliegen we door naar wat eigenlijk geen werkelijke waarde heeft. Omdat we niet meer voelen en geen echte wijsheid meer bezitten. Het pad dat ons naar binnen zal leiden, is een verscholen weg geworden. Zullen we weer opnieuw deze route gaan zoeken? Ik ben ervan overtuigd, dat de aarde daar ook zijn voordeel mee doet.