Het is vandaag Vaderdag. Mijn vader is niet meer lijfelijk aanwezig, maar des te meer in menig sterk verhaal. Mijn vader was een oudere heer, toen ik geboren werd. Hij was reeds 58 jaar en had al een lang leven achter zich. Toen hij geboren is, waren de omstandigheden dusdanig slecht, dat ‘men’ mijn oma als raad gegeven had. “Hecht je niet teveel aan dit kind. Het is zwak en zal niet al te lang leven”. En zo geschiedde het dat mijn vader het verwendste kind van de omgeving was, omdat hij niet al te oud zou worden, maar toch wel de gezegende leeftijd van 88 jaren bereikt heeft. Zo bestonden vele verhalen omtrent z’n vrijgezellen leven tot z’n 40ste en de jaren van z’n huwelijk, dat verrijkt werd met 9 schitterende kinderen ( allicht).

Vaderdag. Vandaag denk ik weer wat extra aan de oude man, die een bepaalde plaats in mijn leven heeft ingenomen. Zijn grapjes, zijn muziek, zijn verhalen, zijn ruime denkgeest en zijn interesse voor de Story, Privé en André van Duin 🙂

Eén van de herinneringen:  Pap trommelde graag en verwoed met z’n vingers allerlei ritmes en riedeltjes. Ineens gaat hij naast me zitten en vraagt als tikkend op de tafel: “Nou raad eens even, welk liedje ik hier speel”.  Met de beste wil van de wereld kan ik uit getrommelde ritmes geen liedje halen, maar volgens hem was het toch wel doodsimpel. Nog een keertje luisteren en ik bleef mijn hoofd ongeduldig ( zoals een puber dat nou eenmaal doet) schudden. Uiteindelijk gaf hij het op en zong het melodietje. “Het gef allemoal nix want wie hold van mekaar”.  Ja.. toen hoorde ik het ook.. ( En gelukkig heeft hij deze vraag later wel vaker gesteld en wist ik het antwoord.. en trots dat hij dan was ;)).

http://www.youtube.com/watch?v=8d1_EZuKRYY