Ze stromen regelmatig.
Op de meest onverwachte momenten, vloeien ze en geven weer ruimte aan nieuwe indrukken. Tranen.
Een traan kan geanalyseerd worden en je zou het een vloeistof kunnen noemen, oogvocht, maar eigenlijk is het zoveel meer. Wetenschappelijk verklaard kom je daar niet… en zal je geen antwoord krijgen op het waarom van tranen.
Er zijn zoveel verschillende tranen. Tranen van verdriet. Tranen van onmacht. Tranen van overwinning. Tranen van blijdschap. Tranen van geluk. Tranen die stromen, bij het zien van verdriet of juist de blijdschap van de ander.
Tranen van ontroering.
Als er zoveel tranen zijn, kan het dan kloppen, dat ze niet zomaar stromen? Kan het zijn dat de mens tranen nodig heeft om emoties te ervaren? Emoties op alle vlak en met diverse redenen?
Tranen geven lucht aan het hart. Het hart dat geen woorden kent, maar wel de mogelijkheid heeft tot spreken. Zouden tranen pareltjes van het hart kunnen zijn?

Ik heb als kind besloten om nooit meer te huilen. Het leven was voor mij te hard en mijn tranen vonden geen weg meer. Ik heb me gespecialiseerd en geperfectioneerd om tranen binnen te houden. Vele, vele tientallen jaren later, besefte ik, dat dit misschien niet anders kon, maar dat het mijn hart geen ruimte meer gaf… Ik had mijn hart het zwijgen opgelegd…

Lieve mensen, met moed en met opgestroopte mouwen begon ik de muur om mijn hart te verwijderen. Met een intens verlangen naar gevoel, kroop ik door de kleinste opening om verder te kunnen gaan. In die tijd overleed mijn kind… Hoe vreselijk was het dat ik niet kon huilen, geen emoties meer kon tonen. Ik was verstard en moest nog meer op weg naar binnen. Eindelijk… na het overwinnen van mijn grootste angsten en mijn diepste pijn… kwamen er weer tranen en mijn hart had zijn stem terug. Het kan nu weer bewegen… het kan weer slaan… het kan weer lachen… het kan weer huilen. Mijn hart voelt weer … en mijn tranen mogen hun verhaal komen vertellen.

Kun/ mag jij huilen, wanneer jij een emotie voelt?