Wanneer het soms even niet gaat, geef jezelf de tijd om dat toe te staan. Eis niet dat je door moet. Duw jezelf niet met geweld een kant op, waar jij eigenlijk niet zijn wilt. Wanneer je verdrietig bent, laat het dan zijn en huil je tranen, bekijk en ontdek waarom het teveel wordt.

Slik jij jouw tranen vaak weg? Vind je dat je niet ‘zwak’ mag zijn? Heb je het idee, dat je niet meer somber mag zijn? Dan forceer je de blijdschap en is het maar tijdelijk.
Wanneer je verdriet in je leven binnen laat en ook een plekje geeft, zonder oordeel of mening, dan zal dit verdriet op den duur minder worden. Tranen komen dan langzaam maar zeker tot stilstand, want het heeft er helemaal mogen zijn. Je hebt het doorvoeld en aanvaard. Op een dag word je dan wakker met acceptatie en een warme gloed van binnen, dat jou werkelijk nieuwe vreugde geeft. Je ontdekt dat de kou, die door jouw lichaam stroomde, vervangen is door liefdevolle warmte.
Wanneer je dus moe, verdrietig of somber bent… Laat het bovenkomen en geef het de ruimte.
Het mag er heus zijn… Slik het niet weg, stop het niet achter een muurtje of in een potje met een dekseltje erop. Laat het stromen… Je zult ontdekken, dat dit juist ruimte geeft… en moed en kracht voor de dag die komen gaat.