Ik weet niet hoe het jullie verging, maar ik heb de afgelopen dagen met een behoorlijk storm te maken gehad. Buiten waaide het krachtig, de bladeren vlogen voorbij, bomen werden van tak ontdaan, maar binnen in mij was het ook niet al te rustig. Bij mij vlogen de gedachten af en aan. Angsten kwamen omhoog en smakten voor mijn voeten neer. Ik had steeds de neiging om in tranen uit te barsten. Waarom? Geen idee. Ik wierp een blik naar buiten en zag dat de bomen heen en weer gingen. Ze lieten hun bladeren gaan, soms moest er een hele tak aan geloven en soms was de hele boom niet meer in staat weerstand te bieden. Ik nam het tafereel in me op en voelde me als een boom. Ik liet mijn storm door me heen trekken. Ik liet mijn bladeren als tranen gaan en ik liet me heen en weer schudden om oude gedachten en angsten kwijt te raken.

Nu is de buitenwereld weer tot rust gekomen en hoe wonderbaarlijk, deze rust voel ik ook in mezelf….