Het leven is een mooie wandeling. Op dit moment wordt het kouder en we hebben lange avonden en de kaarsjes branden weer volop. We zijn druk bezig ons bedrijf nog meer inhoud te geven en we genieten van elk moment. Alles is goed en de toekomst lacht ons tegemoet.
Toch blijft elke stap die ik doe, vergezeld met een afdruk van een meisje dat al zo lang niet meer lijfelijk aanwezig is. Toch is elke minuut gevuld met een gedachte aan haar. Een herinnering van gesprekken, van haar schaterlach, van samen dansen en zingen, van haar manier van kijken naar de wereld en zo kan ik nog wel vele blogs vullen. Ze blijft aanwezig. Mijn leven is verder gegaan en het biedt me prachtige dagen, maar soms, heel soms, tel ik de dagen…
Lieve zus ,
Weer zo’n blog waarbij spontaan tranen in mijn ogen springen. Je hebt het zo mooi omschreven in het bij behorende gedicht. Ik denk ook niet dat je je eigen kind ooit zult kunnen vergeten en dat het altijd sluimerend aanwezig is. Soms ja ik denk zelfs vaker dan soms, springt het weer in je op en geeft het mooie maar ook heel verdrietige herinneringen. Het blijft je je hele leven begeleiden, daar ben ik van overtuigd.
Ik hoop alleen, hoe moeilijk dat ook is, dat de mooie herinneringen overheersen.
Liefs met een dikke knuffel,
Marietje .
Absoluut hoor, zus! Mooie herinneringen in overvloed 😀