Ik vroeg op onze facebook site ( www.facebook.com/Troostgeschenk ) aan de leden, waar zou je graag een gedicht over lezen.. en binnen een uur, kreeg ik vele aanvragen binnen. Dit is het tweede gedicht dat ik heb geschreven.

“Ik zou het fijn vinden als een persoonlijk gedichtje kan schrijven over onze zoon: in maart wordt het 5 jaar gelden dat hij plotseling is overleden op 20 jarige leeftijd ten gevolge van een motorongeval. Het valt niet mee om te horen dat je kind dat zo levenslustig was en een mooie toekomst voor zich had nooit meer thuiskomt, de pijn op dat moment is niet te beschrijven, je bent de eerste tijd verdoofd, je denkt dat hij elk moment weer binnen komt lopen en het huis weer gevuld is met zijn bulderende lach. Het duurt zo’n tijd voor de wereld om je heen weer een beetje helder wordt, je bent er wel maar je bent er ook niet, het is vallen en opstaan en weer vallen. Nu na bijna 5 jaar doet het soms nog zo veel pijn: zijn vrienden gaan samen wonen en trouwen, het leven gaat verder en je moet mee, je kan niet stil blijven staan, maar het blijft nog steeds heel moeilijk. De buitenwereld denkt dat het weer goed gaat met je maar er is een stuk in mij dood gegaan toen hij overleed. Ik hoop dat je er wat mee kan, ik ben niet depressief of zo, ik ga verder met leven omdat ik denk dat hij dat van mij verwacht, hij had hetzelfde gedaan, niet bij de pakken neer zitten”.