Wanneer in het leven van een kind, een lege plek ontstaan is, dan is één ding zeker. Dit kind zal opgroeien met weinig vertrouwen. Het heeft ervaren dat geluk zomaar voorbij kan zijn. Het weet al, dat niets vanzelf meer gaat en dat afscheid heel veel tranen meebrengt. In deze tranen vloeit angst vanzelfsprekend mee. Angst voor elke nieuwe morgen, want een nieuwe dag kan weer gemis brengen. Het is op z’n hoede. Toch probeert het met de kracht die het bezit zijn toekomst weer op te bouwen. Langzaam maar zeker vormt het zijn leven opnieuw en krijgt weer grip op de tijd. Toch rinkelt er altijd een belletje bij alles wat het ondernemen zal…

De wereld draaide door en we pakten ons leven weer op. Ons gezin bestond niet meer uit 4 personen, de lege plek zou hopelijk ooit worden geaccepteerd. Werk, school en andere verplichtingen eisten hun aandacht en we stroomden weer mee. Zo goed en zo kwaad als het ging. Mijn zoon werd weer op school verwacht en hij probeerde de draad weer op te pakken, zoals je kinderen dat ziet doen. Ik ondersteunde hem. Ik was er voor hem, als hij uit school thuis kwam. Ik praatte met hem. Toch kon ik zijn plaats niet overnemen. Ik was niet bij machte om voor hem de stappen te maken, hoe graag ik dat ook had gewild. Ik zag zijn strijd. Ik zag zijn machteloosheid. Ik zag hem verdwaald zijn en kon alleen maar een hand reiken, die hij dikwijls niet wilde. Zijn vertrouwen was totaal verdwenen. Zorgeloosheid bestond niet meer en hij bevond zich in zijn wereld zonder evenwicht of balans.
De jaren verstreken en de basisschool werd verruild voor het vervolg onderwijs. Ook hier kwam hij zijn wankele evenwicht weer tegen. Telkens twijfelde hij aan zijn kunnen en of hij wel goed genoeg geleerd had. Telkens moest hij bevestigd worden in zijn vertrouwen of er wel een goede afloop te vinden zou zijn.
Het examen was een heel thema. Hij zou toch niet slagen…

Kon je maar een flinke dosis vertrouwen aan iemand geven. Kon je maar een kilo positiviteit inplanteren. Kon je maar een hart van moed en overtuiging vervullen. Helaas het kan niet, maar met een gebaar van begrip, kan wel ondersteuning gegeven worden.
Een geschenk, van een supporter aan het kind, dat hopelijk weer nieuwe succeservaringen op mag doen, waardoor zijn vertrouwen stapje voor stapje mag herstellen.