Daar gaat hij weer. In draf rent hij zijn rondje. Een poosje later rij ik over straat en kom zoveel mensen tegen, de één joggend, de ander wandelend en weer een ander met een sporttas op weg naar de fitness. Wat is er op dit moment weer aan de hand in Nederland. Volgens de algemene mening moeten we en masse aan sport doen. Het is namelijk bewezen dat we te weinig bewegen en te veel stil zitten, alsof we een complete eenheidsworst zijn. Een onderzoek mag iedereen over 1 kam scheren en dus moet er met donder en geweld de mening worden aangepast. Bewegen is gezond en als je dat niet doet ben je zeer ongezond en (bijna) a-sociaal, met de gevolgen van dien.
Maar .. is bewegen wel zo gezond? Wil ons lichaam dat wel? Is het niet wéér een verplichting die ons opgelegd wordt? We hoeven niet meer naar de kerk, dat is nu geaccepteerd, maar is deze hype niet een nieuw geloof? Worden we niet in een nieuw keurslijf gedrukt, om in wedloop met de tijd te geraken. Niet ouder worden, niet aftakelen, niet lui-zijn ??  Presteren, bereiken, behalen, belonen?

Maar … hoe zit het met je innerlijk! De wedloop met de tijd, zullen wij mensen altijd en eeuwig verliezen. Waarom vinden wij ons uiterlijk zo belangrijk. Waarom wordt er zo op gehamerd dat een mens niet wat dikker mag zijn. Waarom worden wij niet geaccepteerd zoals we zijn. Waarom worden wij door dit nieuwe ‘geloof’ maar zo heel even gelukkig….omdat het niet uit onszelf komt. We willen de waardering van onze omgeving. “Tjonge wat zie jij er goed uit!” … of “Poetje jij bent afgevallen, wat knap!”….

En ondertussen worden we steeds een beetje ongelukkiger… ontevredener.. want de tijd verstrijkt en als je deze tijd niet met jezelf deelt, gaat het tegen je werken. Als je de tijd als vriend maakt, vind je rust, vrede, ontspanning, stilte en harmonie. Je zult misschien niet aan het plaatje voldoen, van het nieuwe ‘geloof’, maar als uniek en bijzonder mens zul je ontdekken, dat dit geluk nooit verdwijnen zal!