Neem de tijd voor rouw

Wanneer je aan de afgrond staat en weet dat je er ooit in gaat vallen. Wanneer je dan uiteindelijk van de rand afglijdt en de bodem raakt. Wanneer je in het donker zit. Dan is er geen uitweg meer, dan is er geen manier die je laat zien, hoe het leven op te pakken. Je zou in de weerstand kunnen gaan en kunnen roepen dat je weer omhoog wilt… en dan wel meteen. Je zou boos kunnen worden, waarom je daar beneden zit. Je zou je een slachtoffer kunnen voelen door de slagen van het leven. Je zou kunnen blijven zitten waar je zit en niet meer verder willen gaan.
Maar, de grote vraag is of het je werkelijk zal dienen. Het zijn de emoties die eerst de ruimte opeisen. Het zijn gevoelens van eenzaamheid, verdriet en pijn, die tranen oproepen en soms ook boos, machteloos en bang maken.
Zou het dan ook mogelijk kunnen zijn om het over je heen te laten komen. Zou het helpen om te ervaren, wat er te ervaren valt? Zou het voor ons mensen een uitdaging zijn om de bodem en de duisternis toe te laten?
Wanneer gemis bewust gevoeld mag worden en de pijn van een gebroken hart geleefd mag worden, zullen dat de eerste stappen zijn naar berusting? Zou een rouwperiode kunnen worden opgenomen in een agenda, zodat het aandacht mag hebben? Zou het dan ooit zover kunnen komen, dat je gelaten en met acceptatie de moeilijke periode van verlies een plekje zou kunnen geven?

In onze tegenwoordige wereld wordt rouw in tijd gemeten. Je moet een keer weer verder en je zult met de snelheid van het leven weer mee moeten. Je kunt niet altijd blijven stilstaan en op een gegeven moment is het klaar. Hierdoor blijven we vaak zitten met niet verwerkte emoties, teruggedrukte tranen, verkrampte spieren en
onuitgesproken woorden. Geef jezelf de tijd om bewust te rouwen, zodat het gemis in je leven verweven wordt. In dit weefkleed zal je dan ook daadwerkelijk een ander patroon zien ontstaan, maar het blijft jouw weefkleed van jouw leven en het past bij je. Hier kun je mee verder. Wanneer je dat kleed dan bekijkt, dan kijk je met liefde, naar de patronen en de knopen, de veranderingen en aanpassingen. In elke steek die je hebt gemaakt, ervaar je de emoties die toen voelbaar waren. Met dankbaarheid en liefde, gelatenheid en berusting wordt jouw leven dan een versie vol ervaringen en stappen. Gaande in het licht afgewisseld met donkere dagen.

Write a comment