De reclame toont me weer, dat een speciale dag aanstaande is. Nog een paar weken en dan vieren we weer Moederdag. Ik staar voor me uit en vraag me af, wat Moederdag mij elk jaar weer brengt.

Ik keer naar binnen en begin te graven. Wat zit er? Waar heb ik Moederdag neergezet? Welke herinneringen mogen er zijn en welke niet. Ik bewandel het pad, waar ik mij als kind veilig voelde onder moeders vleugels. Ik verspring naar het moment dat ik als moeder mijn eigen kinderen koesterde en dan ontdek ik een behoorlijke
muur met daarachter nog meer bewuste herinneringen. Ik herken ze meteen, ze staan daar mooi genummerd, gesorteerd en geselecteerd, met briefjes erop en labeltjes eraan. Maar daarachter staan pakketjes waar ik het bestaan niet eens van weet. Onbewust zijn ze daar komen te staan. Heel voorzichtig neem ik er eentje in mijn hand. Een mooi pakketje met een gouden lintje eromheen. Ik word er bijna nieuwsgierig van. Onbewuste herinneringen zijn toch vaak pijnlijk, zo pijnlijk dat ik het achter een deurtje heb weggestopt? Waarom dan een gouden lintje?

Ik pak het pakketje aandachtig in mijn hand en haal het donkere pakpapier en het gouden lintje eraf. Ik open het doosje en voel tranen in mijn ogen. Toch een verdrietige herinnering. Zomaar weggestopt, er niets meegedaan, bewaard voor later, wanneer ik weer sterk genoeg zou zijn…
Het verlies van mijn moeder
Ik heb er niets mee gedaan, omdat ze overleed in hetzelfde jaar als mijn dochter. Ze is zomaar met dat verdriet mee gestroomd. Moederdag zonder moeder is leeg.
Ik houd het doosje tegen mijn hart en neem me voor het missen van mijn moeder een ander en warmer plekje te geven. Ik wil het niet meer in een papiertje houden, geen gouden lintje er omheen. Ik hoop dat ik het langzaam maar zeker kan laten verkleuren. Van grijs, naar kleurrijk en liefdevol. Mijn moeder was een lieve vrouw, die haar hele leven hard gewerkt heeft. Zij zorgde altijd eerst voor de ander en dan pas dacht ze aan zichzelf. Ze kon niet accepteren, dat ze in een tijdsbestek van enkele jaren totaal aftakelde. Ze moest te snel afscheid nemen.

Mijn herinneringen aan mijn moeder zijn warm en die wil ik graag veel meer aandacht geven.
Hoezeer ik haar ook mis… Ik hoop dat het goed met haar gaat… ver weg, maar o zo dichtbij…