Wat hoor en lees ik vaak, dat mensen advies krijgen om bepaalde zaken los te laten. Dat heb ik ook tegen mezelf gezegd. “Karin, het wordt tijd, dat je een stukje van jouw verleden los laat!”. Ik vond dat een behoorlijk krachtig besluit, maar dan… Hoe doe je dat. Het is namelijk geen ballonnetje, dat je aan een touwtje vasthoudt en wanneer je het maar loslaat, ook daadwerkelijk wegvliegt. Het is ook geen rugzak, die je op een bankje achter kunt laten. Dus gemakkelijker gezegd, dan gedaan. Ik probeerde het met rituelen. Ik heb ervoor gebeden. Dat werkte niet. Pas toen ik mezelf ging observeren, merkte ik, dat ik juist vast wilde houden. Mijn gedachten kozen telkens weer voor de veilige modus. Ik moest me er dus bewust van zijn, dat mijn denken een andere weg in moest slaan. Steeds weer koos ik voor de nieuwe route, die ik wilde gaan. Mijn oude vastgeroeste manier liet zich echter regelmatig nog zien, maar langzaamaan kreeg die steeds minder macht. Loslaten is afscheid nemen van het vertrouwde, van gewoontes en veiligheden. Maar als het lukt, dan zul je ontdekken, dat hiervoor een prachtige vrijheid ontstaat, waar jij jezelf hernieuwd terug zult vinden..

p.s. Dit is helaas geen pad, dat binnen een week, een maand, een jaar afgelegd is.. maar het is meer dan de moeite waard!