Donker en licht, arm en rijk, koud en warm, langzaam en snel, zijn ervaringen die zonder elkaar niet kunnen bestaan. Wanneer je niet weet wat donker is, zul je het licht niet kunnen waarnemen. Wanneer je niet weet wat arm zijn is, zul je rijkdom niet waarderen en wanneer je niet weet wat snel is, zul je een tocht nooit langzaam kunnen vinden en andersom. Het ene vormt een referentiekader voor het andere.
Licht en donker kun je ook van binnen voelen. Licht voelt als geluk en vrolijkheid. Donker daarentegen is zwaar en gevuld met zorgen. Het woord donker klinkt zelfs somberder dan licht!

Toen Annemiek ziek was, wist ik dat ik aan een afgrond stond en dat er geen ontkomen aan was. Ooit zou ik daar in de diepte, in het donker terecht komen. Toen ze overleed werd ik er dan ook met grof geweld in gesmeten. Het was er nog donkerder dan donker. Ik kon geen hand voor de ogen zien, in een omgeving waar ik op de tast moest gaan, met gemis en eenzaamheid. Maar mijn blik wende aan het zicht, mijn hart sprokkelde ik weer bij elkaar, mijn gehoor ontwikkelde zich voor de geluiden, ik raapte mij weer op en daar in het diepste van de nacht, ontstond een piepkleine vlam. Een lichtje dat op mij overkwam als de stralen van de zon!! Zo helder, zo duidelijk, zo warm en vriendelijk. Mijn ziel juichte en omhelsde alles wat ik weer mocht aanschouwen. Eindelijk vond ik de weg om verder te gaan, het pad dat me naar meer licht zou leiden en waar ik lichtvoetig mijn nieuwe geluk weer kon omarmen. Nu weet ik wat donker is, maar des te meer hoe prachtig en weldadig het licht!!