Soms heb je van die dagen. Soms begint de dag met een zonnetje en dat zonnetje blijft de hele dag schijnen. In je buik kriebelt en stuitert het, waardoor er een grote lach op je gezicht ontstaat. Ergens diep van binnen vormt zich energie en het wil maar één kant op, naar buiten!
Eenmaal buiten merk je dat er geen nare gedachten meer zijn, ontdek je dat de kleuren helderder zijn, voel je je sterk als een rots, die alles aan kan. Zo’n dag heb ik vandaag!
Ik weet dat deze kracht altijd in mij aanwezig is, maar dat het heel vaak door gedachten op non-actief wordt gezet. Het kan zich niet tonen, omdat mijn focus op tegenslagen, angsten en moeilijkheden gericht is. Hoe krijg ik het dan vandaag voor elkaar, dat het in en om me heen zo geweldig goed voelt? Want dit gevoel zou ik dus veel vaker willen hebben.. Zou ik ook veel fijner vinden. Is dat nu de vraag die elke mens stelt? Hoe blijf ik zo gelukkig en vrolijk? Morgen kan het weer zoveel anders zijn..

Ik besluit om vandaag goed op te letten. Ik weet dat ik het kan.. en dat ik het wil.. want volgens mij ligt daar de sleutel van het probleem. Dat willen…

Willen duurt namelijk vreselijk lang. Elke dag maar weer, steeds weer overnieuw moet ik mijn leven willen aanpakken. Ik zal steeds weer voor mezelf moeten herhalen dat ik dit gevoel van vandaag wil blijven voelen. Ook wanneer er weer eens een tegenslag op mijn pad komt.. Tegenslagen horen bij het leven.. Aan mij de keuze wat ik ermee WIL doen…