Ik loop over straat en zie dat de huizen verlicht zijn en dat niet alleen door middel van de Kerstboom, maar met grote hoeveelheden lampjes en versieringen. We halen het licht naar binnen en vergroten de gezelligheid. Kerstmis is een vreugdevol feest. We denken na over het afgelopen jaar en we hebben verwachtingen voor 2014. Iedereen is druk doende met het menu, de kleding en de bezoekjes die afgelegd gaan worden.
Toen Annemiek niet meer lijfelijk aanwezig was, wilde ik aan de ene kant dat kerstfeest graag weer vieren, maar aan de andere kant was het gemis zo pijnlijk, dat ik er geen vreugde bij kon voelen. Ik probeerde mijn verdriet aan de kant te schuiven, te ‘vergeten’ , maar het lukte niet. Het licht was niet te vinden.
In de loop van de tijd heb ik geleerd om de lege plek in mijn leven te verweven en is Kerstmis weer gevuld met plezier en gezelligheid. Het licht heeft op mij gewacht. Met vertrouwen en in stilte stond het rustig aan mijn zijde en gaf me de gelegenheid de kracht te vinden om weer op te staan. Het licht dat nu overal weer te zien is, heeft namelijk ook een plekje in mijn wezen. Dat licht, dat schijnt, straalt en leidt naar het leven, dat voor mij persoonlijk is weggelegd.