De kerstboom staat in de kamer an ons prachtige nieuwe huis. De afgelopen weken zaten we in een achtbaan van actie en daadkracht. De kamers moesten worden leeggeruimd. Ons hele hebben en houden moest in dozen worden gepropt en ik liep bijna constant achter de feiten aan. We zouden naar een woning gaan met minder ruimte, dus … er moesten spullen worden weggedaan… Dat was mijn grootste nachtmerrie… In elke lade die ik opentrok, vond ik een herinnering. Achter elke kastdeur had ik wel een voorwerp met een verhaal. Hoe moest ik mijn keuzes maken, wat wel en wat niet meeging. In mijn kledingkast hing het jurkje van mijn kind. Het hing er vrolijk te stralen. Het vertelde mij, hoeveel moeite ik had gedaan om dit specifieke jurkje te krijgen. Mijn kind, dat zelf had bedacht, dat ze een jurk met zonnebloemen wilde. Geen enkele modezaak was daarop ingesteld. Gelukkig had ik een vriendin, die zo handig was om aan haar wensen te voldoen.
Vervolgens pakte ik mijn laatjes leeg, de sieradendoosjes  sprongen natuurlijk meteen in het oog. Ik opende een doosje en het jubelde van verhalen. Het ringetje van haar verjaardag. De hanger, die bij het verlaten van het ziekenhuis gekocht was en het medaillonnetje dat ons altijd met elkaar verbond.
Onmogelijk om met minder te vertrekken, dan dat ik me had voorgenomen.

Kerstmis is het feest van samenzijn. Het is donker buiten en het voelt mistroostig, maar diep in mij borrelt de blijdschap, die mijn kind zo duidelijk leefde. Ze genoot van de lampjes. Zij was het die de plaats van de kerstballen bepaalde. Zij bedacht hoe het echt gezellig zou zijn. Ik kan Kerstmis nu gaan vieren met een leegte van gemis, maar ik kan ook de mooie herinneringen ruimte gaan geven. Ik heb zoveel spulletjes in handen gehad en er is weer zoveel omhooggekomen. Zoveel momenten, die ik al een beetje vergeten was, maar door de verhuizing weer helemaal levendig zijn.
Ik lach en omarm deze tijd van samenzijn. Het donker laat ik verdwijnen, om met liefde elke dag de lampjes aan te steken en een kaarsje te branden voor de mensen, die mij zo dierbaar zijn en ook altijd dierbaar zullen blijven.

Het jaar loopt langzaam ten einde. Het afgelopen jaar was een heftig jaar voor velen. Het leek alsof er een storm door de tijd raasde. Ik wens echter dat 2019 berusting mag brengen en overgave aan het moment van NU.

Wij houden je vast. We troosten je met woorden, die hopelijk mogen helen, zodat de pijn van het gemis of het verlies van vertrouwen, mag worden verweven met nieuwe kracht en moed voor het komende jaar.

Is dit herkenbaar voor iemand in je omgeving? Wil je iemand graag ondersteunen? Dan zijn dit producten die je wellicht kunt geven of op kunt laten sturen (zie foto’s).