Gisteravond heb ik een kleine 60 kaarten geschreven met de allerbeste wensen voor de komende Kerstdagen en het nieuwe jaar. Terwijl ik aan het schrijven was, dacht ik terug aan het jaar 2000. We kregen hetzelfde aantal kaarten binnen, met dezelfde wensen als het vorige jaar. Maar wat voelde het anders….wat voelde ik me niet in Kerstsferen en ik had al helemaal geen zin in het nieuwe jaar. Natuurlijk was ik blij, dat wij de kaarten in grote getale weer mochten ontvangen, maar wat voelde het leeg, dat Annemiek niet werd genoemd of vermeld. Een enkeling had de moeite genomen om een engelenkaart te zoeken of een vlindertje op de kaart te plakken, maar ik voelde het gemis door deze ‘gezelligheid’ extra diep.
Ik hoop niet dat mensen lukraak hun kaarten schrijven met een stickertje waarop het adres uitgeprint is. Ik hoop dat er voor de mensen, die een zwaar jaar achter de rug hebben, een persoonlijke noot geschreven wordt, waardoor ze zich gesteund en getroost zullen voelen.