” Ik zou het erg fijn vinden als je een gedicht zou kunnen schrijven: Mijn moeder heeft msa
(haar hersenen verschrompelen steeds verder) en zit gekluisterd aan haar rolstoel. Bij alles moet ze geholpen worden en woont sinds eind vorig jaar in een verzorgingstehuis. Soms herkent ze me maar heel vaak ook niet. Ze ziet totaal andere beelden dan ons… vlagen van vroeger en geen realiteitszin…Vaak wil ze niet verder leven, dat vind ik moeilijk en elke keer als ik er naartoe ga, kom ik er triest vandaan. Soms tref ik haar wel vrolijk, dan is ze blij met iets kleins  ..heel vreemd en moeilijk om mijn sterke moeder zo te zien aftakelen”.