Ik betrap me er zelf vaak op, dat ik het over vroeger heb en tevens hoor ik mezelf dikwijls zeggen, volgend jaar of ooit zal ik dat gaan doen. Ik blijf maar ronddraaien in het verleden, maar ook in hersenspinsels over de toekomst. Ergens vergeet ik het moment, dat nu is. Onbewust doe ik mijn dingen, denk mijn gedachtes en verstrijkt de tijd, zonder dat ik het in de gaten heb.

Wat het ingewikkelde hieraan is, dat deze manier me ook steeds weer naar pijnpunten brengt. Het herhaalt het verdriet en het gemis. Het vertelt me elke dag, dat er een leegte is, want vroeger was het leven zo anders… In de verleden tijd… is er iets gebeurd, waardoor ik nu niet aanwezig kan zijn. Zo werkt ook de hang en drang naar de toekomst, daar zit een verlangen tot verbetering en hoop en de waarschijnlijkheid. Het is een complexe materie.

Wel merk ik, dat deze denkwijze me van het hier en nu afhoudt. Nu is de dag, waarop het goed is. Nu is het moment, dat ik in mezelf de stilte en de vrede mag voelen en weten. Nu is nu en het duurt maar zo even… Zou ik mijn gedachten hierin kunnen veranderen…? Ik ga het in ieder geval proberen.