Er was een tijd, dat ik ’s morgens mijn bed niet uit kon komen. De nacht was lang en ik had uren wakker gelegen. Dan prikte er ineens een zonnestraaltje de slaapkamer binnen, die mij vertelde dat het dag aangebroken was. Een nieuwe start met vele mogelijkheden. Ook zat er een vogel prachtig te zingen. Ze wachtte enthousiast op de rest van de dag. De wind waaide en blies de heerlijkste geuren naar binnen en ondertussen werd ik regelmatig overspoeld door kleuren en tinten, die zijn weerga niet kenden. Wilde ik het zien of liep ik er verdoofd aan voorbij?
Op een gegeven moment zag ik het, voelde ik het, rook ik het, hoorde ik het!! Ik werd ondergedompeld in een bad van dankbaarheid. Het zijn toch altijd weer de kleine dingen die het doen.. De kleine dingen die je weer op de been helpen. Het kleine gebaar. Dat ene woordje. De eenvoudige hand en die vriendelijke blik.