Ik had het al aan zien komen. We waren de laatste maanden al een paar keer met Witje, onze poes, naar de dierenarts geweest. We probeerden haar weer op te lappen, maar het gezwel in haar buik kwam telkens terug. Hoe ik haar ook vertroetelde met lekkere poezensnoepjes en speciale poezenmelk, het mocht niet meer baten. Ze lag als een prinses op de bank (waar ze nooit had mogen liggen) en liet het zich welgevallen. Ze snorde nog en ze liep nog wel een beetje. Maar ik zag, dat ze het niet langer kon volhouden.
Met een zwaar gemoed belde ik de dierenarts nog eens en vertelde dat ik vreesde dat Witje op het laatst van haar krachten was. Hij was meelevend en stelde voor dat hij langs zou komen om ons prachtige huisdier uit haar lijden te verlossen. Ik slikte een paar keer en gaf toen toch toestemming.
De laatste dag van haar leven brak aan en ik kon mijn draai niet vinden. Ik wist wat er zou gaan gebeuren en voelde me nu al vreselijk schuldig. Witje was niet zomaar een poes. Het was dé poes van Annemiek. Het vriendinnetje van mijn kind, dat altijd op bed had gelegen en troost aan Annemiek had gegeven. Nu kwam de tijd, dat ook Witje niet langer in ons midden zou zijn. Afscheid van ons poezenbeest. De dierenarts kwam en terwijl ik Witje op schoot vast mocht houden, werd er een spuitje gegeven. Witje keek me nog eens aan, maar was zo verzwakt dat ze eigenlijk meteen weg sliep. De dierenarts vertrok en ik bleef achter en bleef nog een hele tijd roerloos zitten, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Onze eigenwijze viervoeter, ons poezenvriendinnetje, was over de regenboogbrug gewandeld om daar door Annemiek opgevangen te worden. Nu waren ze weer samen en konden samen verder spelen.

Een huisdier is met het gezinsleven verbonden. Het bezit een hele bijzondere plek en heeft voor elk gezinslid een andere waarde. Eén ding is echter zeker. Wanneer ze wegvallen, is er verdriet. De mand is leeg en er is minder leven in huis. Het gemis van een huisdier moet ook in het dagelijkse leven worden verweven. Soms is er al snel weer plaats voor een nieuwe viervoeter, maar soms blijft het verdriet langer aanwezig.