In onze maatschappij is niets van grotere waarde dan een lichaam dat het ‘gewoon’ doet. Benen die lopen, armen die zwaaien, handen die vast kunnen houden en ga zo maar door. Je hebt het niet in de gaten, totdat het moment plotseling daar is. Het lijf is door een ziekte gegrepen. Het leven komt op een totaal ander spoor terecht. Niets gaat meer vanzelf en het lijkt alsof je langs de zijlijn geparkeerd staat. Je kunt niet meer met de snelheid mee.

Toch bén jij niet de ziekte. Toch is een mens zoveel meer dan een lichaam. Toch ben je belangrijk en meer dan de moeite waard. Hopelijk krijgt dat besef steeds meer ruimte en worden er oplossingen bedacht waardoor je ook als ‘zieke’ je waarde kunt laten zien.