Waar kinderen vroeger nog vrij en zorgeloos konden groeien en verwonderen, worden ze tegenwoordig al rond hun 3e levensjaar getoetst op niveau en al bekeken wat er van hen te verwachten valt. De basisschool staat ook garant voor begeleiding, die het kind z’n meest optimale positie zal bezorgen. Na de basisschool wordt het vervolgonderwijs bezocht en wordt het kind tot heerlijke tiener met nog meer wijsheid en kennis. Het examen is dan de ultieme uitdaging om daar goed te scoren. Met een diploma op zak, kun je als mens in deze maatschappij beter aan een baan komen of een opstapje maken naar een hogere school, college, universiteit of wat dan ook.
Ik schrijf hier vaak over rouw en gemis, over verlies en vallen en weer opstaan. Dit kun je ook toepassen op het mensenleven van alledag. Zodra je geboren wordt, word je opgenomen in een systeem waarin iets van je wordt verwacht. Je wordt steeds weer bekeken of je de juiste lengte hebt, het goede gewicht, de gemiddelde taalontwikkeling en dat trekt zich door tot aan de volwassenheid. Dan word je toegevoegd aan de werkende orde.
Elke dag verliest een kind, meer en meer vrijheid. Het moet loslaten en zich aanpassen. Het moet zich vormen naar het keurslijf van de grote intelligente wereld. Wanneer je dit niet zo snel kunt, ontstaat er steeds meer afstand en wordt het leven een onbegrijpelijke wereld. Wanneer je te gevoelig bent, te dromerig, te langzaam of te snel… Afscheid van wie je in wezen bent.
Het examen is het hoogtepunt waar al jaren naartoe wordt gewerkt en waar je veel hoop op gevestigd hebt, want met dat diploma gaan er vast en zeker nieuwe deuren open, waar nieuwe kansen mogen ontstaan en waar het kind zich misschien terug zal vinden. Na het algemene examen, kan er eindelijk gekozen worden, naar interesse en aanleg.
Eindelijk vrij, om te mogen kiezen.
Heel veel succes met het komende examen, jonge mensenkinderen! Heel veel vertrouwen in jezelf en hopelijk kun je straks jouw keuze maken, die jou aanspreken en verder zullen laten groeien.
