“Ja, wat zal ik schrijven…Deze woorden komen in me omhoog: Het gemis dat erger wordt na verloop van tijd, moeder zonder kind, kind zonder moeder. De laatste woorden van mijn dochter: ” Ik zie je morgen Ma”. Maar er kwam geen morgen. Er was geen afscheid. We hadden een hechte moeder/dochter band. Ze was niet alleen mijn kind, maar ook mijn beste vriendin. Ik mis haar bij alles wat ik met haar zoontje doe. Deze lieve knul verdient ook een gelukkig gezin, daar zorgen wij voor. Er zijn altijd lichtpuntjes, die zie je beter als het donker is”.