Wij zijn ze vergeten. We hebben ze niet meer om ons heen. We denken alles alleen te moeten doen. We dwalen in een harde koude wereld, waar oorlog en geweld steeds meer ruimte krijgt. Deze gevechten strijden we ook in onszelf. Ik merk, dat overal om ons heen verhoudingen op scherp komen te staan. Niets kan meer onder het tapijt geschoven worden.. Het is tijd, dat de waarheid naar buiten gebracht wordt en dat eerlijkheid weer zal regeren. Ondertussen trekt de mist op en ontdek ik persoonlijk, dat mijn engelen zitten te wachten. Ze wachten al zo lang, want ik had niet echt in de gaten, dat ze om me heen stonden.

Ik leg mijn zorgen in hun handen en vraag om hun hulp, wijsheid en steun. Vol vreugde springen ze op. Enthousiast vliegen ze uit. Eindelijk besef ik, dat ik wel eventjes moet vragen en dat ze niet uit zichzelf hun opdrachten uit mogen voeren.

Jippy! Ze hebben mij gehoord en hun licht begint al te schijnen… wat heerlijk dat ik de verbinding niet helemaal was kwijtgeraakt.