Daar zat ik, als verdoofd. Ik had dit moment dikwijls voorbereid en vaak was het al in mijn hart doorgedrongen. Maar nu het definitief echt tot me kwam, leek het alsof mijn hart in stukken brak. Ik moest voor altijd afscheid nemen. De pijn was geleden, jij was eindelijk vrij. Bij mij begon toen pas de weg met verdriet, tranen en gemis. Hoe zou ik verder moeten. Hoe zou ik mijn dag indelen. Hoe heelde ik deze diepe wond. Hoe ging ik verder met deze intense leegte. Zoveel vragen, waar ik nog geen antwoord op had.
Wel wist ik dat je nooit echt zou verdwijnen. Ik voelde dat de band nooit zou breken. Ik zou jouw liefde blijven voelen, jouw stem blijven horen, jouw aanwezigheid telkens weer merken en ik wist dat jouw licht nooit echt zou doven..
En dat gaf me kracht om te staan waar ik nu sta.
Mag ik gedicht voordragen.
Ik ga binnenkort afscheid nemen van mijn lieve schoonmoeder. Het gedicht van jou sprak mij zo aan dat ik dit bij haar crematie zal opdragen. En de tekst jou ogen blijven dicht. Ik wil je vragen of ik dit. ’t geeft me een Goed gevoel. Erge mooie woorden.
Hallo Anita,
Natuurlijk mag je dat doen. Ik hoop dat deze woorden jou / jullie ook zullen steunen met de tijd die komen gaat.
Heel veel sterkte. Liefs, Karin
Lieve Karin,
Steeds ontroeren jouw gedichten en blogs me weer. Zo emotioneel geschreven en zo uit het leven gegrepen. Ja nog wel uit jouw eigen leven, zo droevig.
Je doet het zo voortreffelijk, grote bewondering zoals jij je na zo’n groot verlies hebt ontwikkeld en nu in het leven staat.
Een voorbeeld voor mij in plaats van andersom.
Liefs Marietje.
Dank je wel, lieve zus. Ik ben dankbaar dat ik mijn verlies op deze manier heb kunnen transformeren om hiermee mensen te ondersteunen door de woorden die ik schrijf.
Heb jij een boek of zo iets .
Hallo Brenda, Ik heb 2 gedichten bundels:
http://www.troostgeschenk.nl/gedichten/gedichtenbundels
Ik hoop dat je met deze gedichten troost, kracht en steun kunt vinden.
Beste Karin,
Jouw gedichten helpen mij om het verdriet te verwerken dat me onlangs overkomen is. Ze geven me kracht en inzicht dat ik niet alleen ben en dat er andere mensen zijn die eveneens rouwen om een geliefde persoon. Ik dank u voor de troostende woorden.
Zeer genegen.
Graag gedaan en ik hoop dat jij jouw eigen pad hierin mag ontdekken. Er is geen voorbeeld… er is geen ‘juiste’ weg… Het is zoeken naar een nieuwe balans die jij alleen kunt vinden en waar jij in liefde verder mag gaan.