Afgelopen week was Prinsjesdag. Wij kregen nogmaals de boodschap, dat er in Nederland bezuinigd moet worden. Nu heb ik hier al vaker iets over geschreven en ik ben er nog steeds van overtuigd, dat de crisis zo slecht nog niet is. Toch merk ik steeds meer, dat er vooral bespaard moet worden op de menselijke investeringen.. Op aandacht, zorg en medemenselijkheid. Daar kan ik me wel enorm over opwinden. Waar is het gevoel gebleven?Terwijl ik dit denk schiet me een beeld voor ogen. Ooit leefden we in een gemeenschap, waar mensen er voor elkaar waren, waarin we mochten ontdekken en overnieuw mochten beginnen. Al doende leerde men. Als op een ganzenbord. De mens begint als dom gansje, maar door alle lessen die het aangaat, komt het uiteindelijk volwaardig aan het eind. Ondertussen telkens weer de kans krijgen om bij te sturen.
Heden ten dage zijn we en masse op het Monopoly spel geknikkerd. Bezit is belangrijk. Geld is macht en als je dit spel niet aankunt dan ga je maar door naar af… zonder enige beloning Afgeserveerd..
