De wereld staat al weken stil en we komen zelf ook langzaam maar zeker steeds meer tot besef, wat werkelijk belangrijk is in het leven. Is het werken? Is het uitgaan? Is het met vakantie willen? Is het de laatste mode of trend? Of komen we tot inzicht en ontdekken dat het juist de kleine dingen zijn…
Ik hoor mezelf tegenwoordig vaak zeggen: “Blijf gezond” en daarbij kijk ik om me heen en ben tevreden, omdat ik
( gelukkig nog ) gezond ben. Ik kijk naar buiten en zie dat de zon schijnt. Ik pak mijn kopje koffie en zit op een bankje en ontdek bloemen, die zich heel voorzichtig, maar doelbewust uit de grond tevoorschijn toveren. In onze tuin, wordt het steeds kleurrijker en het geeft me een gevoel van rijkdom. Ik hoef niet aan tijdsdruk te voldoen en het geeft me een gevoel van ontspanning. Er hoeft op dit moment helemaal niets, maar toch beleef ik van alles en dat vooral door de waardering van de kleine dingen.

Ik vlieg bij deze bewustwording meteen terug naar een tijd, dat er een klein meisje om me heen drentelde. Ze kon niet goed lopen, niet goed zien, niet goed met de snelheid van de tijd mee. Als moeder zag ik echter haar verwondering voor alles om haar heen. In haar geschonden hoofdje, was ruimte voor de kleine dingen. Het kevertje, de bloemen, de zonsondergang en de pannenkoek. Voor haar was het leven een geschenk, waarin ze steeds weer nieuwe wonderen ontdekte. Deze wonderen werden met kinderlijke precisie vastgelegd door haar fotocamera. Wanneer ik deze foto’s weer bekijk, dan vult zich mijn hart weer met rijkdom. Zat zij niet in quarantaine? Heeft zij niet jarenlang gevreesd voor een kankercelletje, dat weer zou gaan groeien. Wist zij dat haar gezondheid niet vanzelfsprekend was? Toch heeft ze in al die jaren alleen maar herinneringen verzameld.

Deze tijd is niet prettig. Het is spannend en we hopen dat gezondheid mag blijven bestaan, maar ik wens dat we met elkaar, herinneringen zullen maken. Momenten, waarop we later met een glimlach terug mogen kijken.
Op afstand toch in verbinding en met het weten, dat het de kleine dingen zijn die het doen…