Ze staart mijmerend voor zich uit. Ze heeft de liefde van haar leven gevonden en is daar geweldig blij mee. Ze vertelt me hoe speciaal hij is, hoe bijzonder hij is en hoe oneindig lief. Toch trekt er een frons over haar voorhoofd. “Maar we hebben zoveel ruzie! Ik heb nog nooit zoveel problemen met iemand gehad als met hem!!”. Ik vraag haar, waarom ruzie een probleem is. Het is misschien wel een manier om te laten zien wat er gaande is. Welke gewoontes erin zijn geslopen zonder reden of misschien wel muurtjes en veiligheidskoordjes. Ze zucht nog eens een keer:” Het gaat allemaal zo moeilijk en terwijl ik eigenlijk wil genieten, gooi ik de kont in de krib en loop weg en wil hem de eerste tijd niet meer zien”.  Ik vraag na een tijdje stil te zijn geweest of hij misschien te dichtbij komt. Ze is een zelfstandige vrouw en heeft haar touwtjes stevig in handen en is niet van plan ook maar enige ruimte toe te laten, want je kunt nooit weten, wat dat op zal leveren. Ineens zegt ze:” Ik ben vreselijk bang. Ik zou mezelf toch eens verliezen en wat dan?”

Ja… wat zou er dan kunnen gebeuren…