Vandaag werd ik weer gewekt door het mobieltje van zoonlief. Hij moet om half 8 beginnen, dus lekker op tijd uit bed. Ontbijtje, badderen en aan de slag. Nog eventjes mijn haren doen en een dagcrème op mijn gezicht. Ik kijk naar mezelf. Alweer één rimpeltje erbij. Het zal niet meer lang duren dan wordt het helemaal tijd voor een Anti-aging behandeling. Ik tuit mijn lippen, frons mijn wenkbrauwen, maak een dikke onderkin en daar ontstaat het! Zomaar uit het niets begin ik hard naar mezelf te lachen. Mijn ogen stralen, mijn mond maakt een prachtige curve en mijn tanden komen enthousiast te voorschijn. Een lach, daar kan geen enkel middel tegenop.
Ik loop namelijk elke dag naar de brievenbus, een paar honderd meter bij mijn thuisfront vandaan. Tijdens deze dagelijkse wandeling kom ik mensen tegen van allerlei pluimage. Wanneer ze dichtbij komen, groet ik en kijk hen in de ogen. Het vreemde is, dat de helft bijna schrikt van een  ’Goedendag’ en de andere helft mij ondertussen kent en terug groet.  De mensen die groeten, stralen en sturen een glimlach de wereld in en op dat moment is diegene veel jonger geworden. Als ik lach voel ik me lichter en er kriebelt een gevoel vanuit je buik omhoog. Probeer het maar eens en je zult zien, dat je geen zalfje, pilletje of poedertje nodig hebt om je jong te blijven voelen.