Wanneer je zou weten, dat dit jouw laatste dag zou zijn, zou je dan deze dag anders invullen? Zou deze dag dan een hoogtepunt worden, dat voor altijd in herinneringen zou worden bewaard? Ik wel!
Hoe jammer is het, dat je helaas niet weet wanneer die dag aanbreekt. Soms kun je achteraf zeggen, dat het erop leek dat een mens zijn leven aan het afronden was, maar dat je het niet bewust in de gaten had.
De bewuste dag die, wanneer het de laatste blijkt te zijn, graag teruggedraaid zou worden.

Terugkijkende op een leven, merk ik dat die laatste dag, tevens de eerste dag was van een leven ‘zonder’.
Op de laatste dag, werd afscheid genomen van de aanwezigheid van een dierbaar persoon. De wereld en de tijd schenen stil te staan. Verdoofd en in overlevingsstand werd het afscheid voorbereid. Pijn en gemis werden nog op afstand gehouden, want het leven stond nog dichtbij en werd nog bijna tastbaar doorvoeld.
Na alle drukte van het afscheid nemen, overrompelde de leegte in het dagelijkse bestaan. Geleefd worden. Een nieuwe invulling geven aan de toekomst, met heimwee naar de momenten, die geleefd werden voor De Laatste Dag!

De beleving van De Laatste Dag kleurt ook de weg van rouw. Heb je persoonlijk afscheid kunnen nemen. Heb je nog een kus kunnen geven. Heb je nog een groet over kunnen brengen. Heb je vast kunnen houden. Heb je nog een glimlach gedeeld… of juist niet.. Heb je het boek dicht kunnen doen of is het een verhaal met een open einde…

De Laatste Dag … Hoe heb jij die beleefd?