Wanneer je geboren wordt is één ding zeker; Er komt een dag dat je weer afscheid van de aarde zult nemen. Ooit ga je weer dood. Ooit komt het moment dat je niet langer op aarde hoeft te zijn. Dat is dus de enige zekerheid die je hebt… Waarom heeft de dood dan zo’n vage plaats in ons leven. Waarom rennen wij ervoor weg. We nemen geen tijd om over de dood te spreken en dood is een woord dat je liever niet gebruikt? Dood gaan doen we domweg niet. * Punt *

Doordat we geen aandacht aan de dood besteden, lijkt het alsof het dus niet aan de orde is. We leven! We leven vandaag en we leven morgen en we blijven altijd in leven. We hebben onze agenda vol staan met afspraken, maar nergens staat een gesprekje met de dood.
Onze enige zekerheid wordt steeds duidelijker onze grootste angst. Onze vreselijkste nachtmerrie wordt werkelijkheid, wanneer er iemand in onze omgeving het tijdelijke voor het eeuwige verruilt.
Waarom is er geen contact met een rustig en kalm weten dat de dood in elk moment aanwezig is?

Wij mensen vinden dat we het recht hebben om het leven te leven zoals wij dat voor ons zien. We eten wat er opgediend wordt, we reizen overal naar toe, we werken hard en kunnen onze wensen vervullen.
En dan opeens krijgt iemand een ongeluk, wordt ziek en sterft.  We zijn er niet op ingesteld dat dit kan gebeuren. We storten neer en komen in een rouwproces terecht. Vaak beseffen we dat we kostbare tijd hebben verspild aan onbelangrijke zaken en soms hebben wij spijt van het feit, dat we niet meer hebben genoten van de kleine dingen. Het samenzijn. De liefde. Het genieten. Het stilstaan.

Jarenlang wist ik dat de dood bij ons aan tafel zat, maar ik had geen idee hoe ik met deze gast om moest gaan. Ik wist dat hij de klok in handen hield. Hij had macht over de tijd, die er voor mijn kind nog restte. Geen onverwacht bezoek, maar een stille aanwezigheid. Hierdoor kon ik weten dat elke minuut en elke seconde een herinnering kon brengen. De dag vertraagde, want ik liet me niet meesleuren met verplichtingen en wensen. Elk moment was oneindig waardevol.

Ik kon de dood niet uitbannen, maar ik liet hem zijn plek en kreeg grip. Ik begreep steeds beter dat het leven niets anders is dan een tijdelijk verblijf, waar ik als mens mag ervaren, wat er te ervaren is. Soms is het vreselijk moeilijk, maar zo oneindig vaak is het leven enorm de moeite waard.
Het is steeds weer welke keuze ik maak en wat ik het meest waardevol vind en de meeste aandacht aan wil geven. Ik hoop dan niet verrast te zijn, wanneer mijn enige zekerheid zich toont…

 

http://www.troostgeschenk.nl/afscheid/condoleance-pakket