In deze tijd lijkt de wereld op een achtbaan. De mensheid wordt meegesleurd in een draaikolk van angst en ellende. Ik heb hier al eens verteld, dat ik het nieuws en de krant afgezworen heb en dat het me rustiger maakt. Maar … zo nu en dan lees ik toch weer eens een krant op het internet of ik word toch weer ‘verblijd’ met een regeer voorstel. Waar gaan we in hemelsnaam naar toe. Waar zijn onze wensen gebleven. Wat zijn onze werkelijke behoeften geworden? In een tornado van voorgekauwde ideeën, volgen we lijdzaam. In een tsunami van oplossingen, volgen wij lijdzaam. De mens is een kuddedier geworden, die geen stem meer heeft om op  te spreken en lijdzaam ondergaan we de voorgestelde plannen. Ons hart schreeuwt echter dat het zo niet verder kan. Ons gevoel trekt steeds vaker aan de noodrem en vertelt ons, dat de negativiteit enkel een vorm van propaganda is!! Wie wil er nu een stapje terug, wie wil minder geld, wie wil er niet meer op vakantie en daarom moet er worden bezuinigd…

Eigenlijk willen wij mensen toch alleen maar gelukkig zijn… tijd willen hebben om dit geluk daadwerkelijk ook te voelen en te delen.. Laten we niet lijdzaam maar leidzaam onze eigen keuzes maken! Laten wij onze eigen macht en kracht niet meer weggeven, maar voor eigen gebruik benutten en dat doen we nu… VANDAAG!!! Dan maar met een beetje minder, maar gevuld met liefde en aandacht…want dat is het ‘geld’ van de toekomst.. Voel maar eens heel diep van binnen! Liefde overwint alles!