De afstand voelt zoveel groter, dan dat het daadwerkelijk is. Het is niet in centimeters aan te geven, maar in het contact dat niet mogelijk is. Niet mogen vasthouden, niet bij elkaar mogen zijn… het is zelfs verboden om elkaar aan te raken. Hoe groot wordt dan de machteloosheid om hier invulling aan te geven. Het mens-zijn wordt in grote mate niet toegestaan en de eenzaamheid wordt ervaren.
Maar toch wordt in deze tijd waarin het virus het contact laat verdwijnen, woorden gevonden die geschreven kunnen worden. Er worden liedjes geschreven die gezongen kunnen worden. Er worden gedichten neergezet, die voorgedragen kunnen worden. De creativiteit en de menselijke inzet vanuit liefde en zorg, vullen leegtes in en wordt de afstand verkleind.

“De afstand mag ik niet overbruggen en ik sta hier voor een raam, maar ik vind nu de woorden, die spreken van liefde. Met mijn hand op mijn hart en een kusgebaar, laat ik je weten, dat we weldegelijk verbonden zijn. Nu het zo lijfelijk voelbaar wordt, wat het voor mij betekent om niet bij je te kunnen zijn, laat dit me duidelijk ervaren, hoeveel ik van je hou en dat ik je nu al mis. Ik zie soms je angst en soms ook frustratie. Ik zie soms je eenzaamheid en de machteloosheid. Ik hoor aan je stem, dat het nu wel lang genoeg geduurd heeft, maar ik zie ook zoveel moed en kracht in je. Ik zie ook de overgave aan het gegeven. Ik ben zo trots op je, hoe jij je hier door heen sleept”.
 
Het is een bijzondere tijd, waarin we door alle afstand heen, meer in contact komen met onze ware gevoelens. We kunnen niet wegrennen of afleiding zoeken. We worden geconfronteerd met de dood die het virus zou kunnen brengen. We worden in ons gevoel geprikkeld om erbij stil te staan, hoe waardevol een persoon is in ons leven en dat we misschien afscheid zouden moeten nemen. We worden met zijn allen op scherp gezet en hierin is afstand houden telkens een gebod!

Het is een bijzondere tijd, want door alle vreselijke toestanden heen… komt toch telkens de liefde, de zorg en de aandacht aan het licht. Laten we vertrouwen houden in onszelf en in elkaar, zodat we na deze tijd met trots terug kunnen kijken, hoe we met deze situatie zijn omgegaan.
In liefde voor elkaar verbinden wij en als er iemand vanuit deze verbinding naar het licht wordt gehaald,
dat hij of zij (ondanks de lijfelijke afstand) gedragen zal worden door deze liefde.