Tegenwoordig ontdek ik aan de ene kant steeds meer mensen, die met engelen in contact staan, maar aan de andere kant een groep, die engelen niet meer toelaat. Het liefst maken ze er grapjes over en trekken het naar de belachelijke kant. Hoe jammer is dat.
In elk mensenleven komen tijden voor van zorgen en verdriet. Vooral ’s nachts slaan deze emoties toe. Je ligt wakker en de onmacht wordt alsmaar groter. De slaap kun je niet meer vatten en het vertrouwen dat het wel weer goed komt is totaal verdwenen. De nacht is een vriend en compagnon van angst, gemis en tegenslagen. Voor mij is het heerlijk om te weten, dat mijn beschermengel bij me is. Hij / zij staat te wachten, totdat ik om hulp vraag. Als ik dat dan uiteindelijk doe, want natuurlijk wil ik eerst tobben, denken, ongerust worden, angstig denken, dan komt ze eraan gesneld. Eindelijk mag ze haar krachten gaan inzetten om mij gerust te stellen en eindelijk kan ik me dan overgeven aan een zorgeloze droom.

Ik hoef alleen maar te vragen….