Misschien herken je dit, misschien ook niet, maar ik merk regelmatig in mijn dagelijks bestaan, dat ik bang ben om de werkelijkheid toe te laten. Ik heb momenten meegemaakt, waardoor het vertrouwen in het leven een behoorlijke klap heeft gekregen. Een ziekte leidde naar de dood, terwijl ik dacht dat een dubieus virus wel te overleven was. Ik dacht dat een ongeluk wel een goede afloop kon hebben, maar de dood was ook hier aanwezig. De dood zorgt met enige regelmaat voor verdriet en pijn. Het is moeilijk daar vertrouwen in te ontwikkelen, want de dood is het enige vaste gegeven wanneer je op aarde rondwandelt. Ik zal er dus rekening mee moeten houden en eigenlijk ook niet. De dood komt langs wanneer het zover is en daar heb ik het mee te doen.
Dus .. laten gaan.. de angst is een gedachte die mij er steeds weer aan herinnert en mij machteloos laat zijn. Dat is niet de bedoeling van het leven. Het leven is elke dag opnieuw aanvaarden wat is en dat lukt wanneer je de liefde toelaat. De liefde toestaat aanwezig te zijn. Dan vallen blokkades weg, dan ontstaat er een stroom die je bij de hand neemt om te ontvangen en die zo krachtig is, dat lijden je niet meer afremt, maar dat je het lijden kunt dragen en als ervaring vertrouwen biedt voor de toekomst.
