In de afgelopen weken kreeg ik regelmatig een aanvraag voor een gedicht of een levensverhaal te lezen met allemaal hetzelfde onderwerp. Hun kind wilde geen contact meer. Telkens vroeg men zich af, wat ze toch verkeerd hadden gedaan. Geen reden, geen aanleiding, zomaar bleken hun kinderen de band door te hebben gehakt. Wat moet dit een machteloos gevoel geven, geen tweede kans, geen mogelijkheid om de relatie te herstellen. Je hebt je maar bij hun besluit neer te leggen.
Soms komen dan gedachten omhoog overĀ ‘fouten’ die je dan gemaakt zou kunnen hebben… Misschien te streng geweest… misschien niet goed geluisterd… maar het blijft gissen en dus blijven deze ouders maar hopen op een dag, dat deze breuk gelijmd zou kunnen worden…
Heftig Karin.. maar ik hoop dat er ooit een opening komt en dat jullie elkaar weer met dezelfde blik zullen zien als vroeger…
goeiemorgen,
bij mij is deze net andersom: breuk met vader..
zal ook heel lang duren voor dat het ooit weer goedkomt (als dat het al komt). we hadden vroeger een goede band en deden veel samen. maar sinds de scheiding is het alleen maar erger geworden. Als hij zijn dochter uit maakt voor leugenaar en stookster komt dat best hard aan en binnen. en zo nog een aantal dingrn die kwetsend waren.