Wanneer het laatste moment daar is, de laatste adem uitgeblazen en de stilte oorverdovend neervalt, kom je tot de afronding van een levensverhaal. De laatste woorden, van het laatste hoofdstuk. Het boek wordt dichtgedaan.
Maar hoe vaak kijken we nog in het boek, lezen en herlezen de verhalen en bekijken we de foto’s? In herinneringen blijft een leven voorgoed bestaan. Maar als het boek een open eind heeft, waar geen afscheid genomen kon worden, het einde te abrupt was, dan valt het boek dikwijls voor je voeten. Gevoelens van afgescheiden zijn en misschien wel een ontevreden gevoel, hoe het had moeten zijn. Spijt van niet gesproken woorden en misschien een vergeten “Sorry”.
Wat kan de betekenis zijn van een afgerond verhaal? Het kan behulpzaam zijn om iemand daadwerkelijk los te kunnen laten. Het kan het rouwproces enigszins verlichten, wanneer je alles wat er in je hart zat, uitgesproken hebt. Geen leegtes of afstand, maar waar liefde de drijvende kracht was. Liefde die zo diep is, zodat je de ander vast kunt houden terwijl je afscheid neemt. De ander waar je niet zonder wilt zijn, maar die je los laat zodat de stap naar de andere kant gemakkelijker gemaakt kan worden.  Vasthouden en toch loslaten. Verdriet voelen maar toch mee kunnen glimlachen om de gedeelde mooie momenten. Het afronden is liefdevol omarmen en meegaan tot zover het mogelijk is. Het licht neemt het van je over. De liefde leidt de ander, maar ook de achterblijvers en die liefde blijft aanwezig in elke stap, die verder gemaakt moet worden.

Het leven gaat domweg verder. De dag volgt op de nacht. De zon komt weer tevoorschijn en in alles waar de leegte voelbaar is, zal de liefde deze leegte en het gemis vullen. De afronding van een leven, is vaak het begin van een leven zonder.
Nieuwe stappen moeten worden gemaakt, nieuwe herinneringen mogen worden beleefd en nieuwe boeken zullen worden geschreven, maar in alles blijft de afdruk van de liefde, die ooit is gedeeld, voelbaar.